Η Πολυδύναμη Νοσηλευτική Μονάδα Ψυχικής Υγείας Θεσσαλονίκης (πρώην Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης) προκειμένου να προχωρήσει στην υλοποίηση των απαραίτητων για τη ριζική μεταβολή στο τοπίο της ψυχικής υγείας δράσεων, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 μέχρι σήμερα, ανέπτυξε μια σειρά από υπηρεσίες και δομές που βασίστηκαν κατά κύριο λόγο στην τμηματική χρηματοδότηση και την ένταξη στον ευρύτερο σχεδιασμό προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την αρχή της προσπάθειας το ΨΝΘ έπαψε να είναι το άσυλο, το κλεισμένο μέσα σε κλειστούς μαντρότοιχους έξω από την κοινωνία και τις αντιφάσεις της.
Το 1984 ήταν μια σημαντική χρονιά κατά την οποία εγκρίνεται από την ΕΟΚ ο κανονισμός 815/84 που αποτέλεσε και τη βάση για να κτιστεί η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα. Η διεύρυνση των υπηρεσιών στο πλαίσιο της κοινοτικής ψυχιατρικής και η δυνατότητα για τη δημιουργία δομών πρωτοποριακών για τα ελληνικά δεδομένα οφείλεται μέχρι ένα σημείο στην έγκριση και υλοποίηση προγραμμάτων της ΕΕ και αφορούν τη διαμονή στην κοινότητα πρώην ασθενών, ανέγερση, διαρρύθμιση, εξοπλισμό και λειτουργία κέντρων επαγγελματικής κατάρτισης και κέντρων για την αποκατάσταση ατόμων με ψυχικές διαταραχές, διαμόρφωση του Δικτύου κοινοτικών υπηρεσιών και του εύρους αυτών. Μέχρι το 1995 υλοποιήθηκαν προγράμματα μέσω του νόμου 815/84 ενώ 100 και πλέον προγράμματα- δράσεις έχουν συνολικά υλοποιηθεί και υλοποιούνται με στόχο την κοινωνική επανένταξη και επαγγελματική αποκατάσταση ατόμων με ψυχικά προβλήματα. Τα προγράμματα αυτά είναι ενδεικτικά τα εξής: